ความเห็นใช่ความจริงมั้ย และความจริงใช่ความเห็นมั้ย ในเมื่อความจริงของแต่ละคนต่างกันตามมุมมองที่เห็น และความเห็นของแต่ละคนก็เป็นความจริงที่แต่ละคนนั้นคิดออกมา สภาวะจริงแท้นั้นยังมีอยู่จริงรึเปล่า พระอาทิตย์ขึ้นตอน 6 โมงเช้า แต่ในต่างประเทศเวลาเดียวกันพระอาทิตย์เพิ่งจะตกดินเอง สสารมี 3 สถานะ แข็ง เหลว ก๊าซ แต่เพิ่งมีการค้นพบสถานะใหม่คือ พลาสมา วิทยาศาสตร์น่ะหรือที่เป็นความจริง เป็นความจริงจนกว่าจะพบสิ่งที่จริงยิ่งกว่า ความไม่แน่นอนคือสิ่งที่แน่นอน คำนี้เป็นความเห็น หลายคนบอกว่าจริง พิสูจน์ไม่ได้ แต่ทุกคนรับรู้ได้ด้วยตนเอง เหตุใดความจริงกับความเห็นกลับคล้ายกัน #siamstr

ยิ่งรู้สึกพอ ยิ่งได้รับความรู้สึกที่ลึกซึ้ง ไม่พอ จึงอยากได้ และเราก็รู้สึกกับสิ่งที่มีอยู่แล้วอย่างตื้นเขิน ดาษดื่น ทั้งๆ ที่สิ่งที่มีอยู่แล้วนั้น มันเพียงพอแล้ว และมีค่ามหาศาล ในจักรวาลของภายใน จักรวาลของจิตใจ สิ่งที่มีจึงหมายถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เพียงของที่จับต้องได้ บางครั้งเรารู้สึกว่าความรู้สึกนั้นมันไม่เพียงพอ เราอยากขยายเราอยากไปต่อ อยากให้ความรู้สึกมันมีอันต่อไป แต่จริงๆแล้วแค่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนนั้น ก็เพียงพอแล้ว ทุกครั้งที่เราเลื่อนดูบนมือถือหรือบนจอทีวี เรากำลังหาอะไรอยู่เหรอ กำลังต้องการหาอะไรผ่อนคลาย หรือแค่ปล่อยความรู้สึก ปล่อยความคิด ปล่อยชีวิตให้เดินผ่านไป เพราะเหนื่อยมาทั้งวันแล้วรึเปล่า มันดีกว่าการนั่งเฉยๆ แน่ใช่มั้ย อาจเพราะการอยู่เฉยๆ ทำให้ความรู้สึกที่เราไม่ชอบจะมานั่งอยู่ตรงหน้า โกรธ เกลียด เบื่อ เศร้า เหงา เครียด เซ็ง ทนไม่ได้ที่มันมาอยู่ตรงหน้า ต่อหน้าเรา เราไม่ชอบความรู้สึกเหล่านี้เลย ไล่ก็ไม่ไป การเปิดอะไรสักอย่างเพื่อเบี่ยงเบน จึงเป็นตัวเลือกที่ไม่รู้ว่าดีกว่ารึเปล่า แต่อย่างน้อยก็ได้ทำอะไรบางอย่าง และหลายครั้งมันก็ได้ผล มันเปลี่ยนความรู้สึกของเราได้ แต่หลายครั้งมันก็ไม่ได้ผล หลังจากเสพอะไรสักอย่างจบไป ความรู้สึกที่ไม่อยากเจอมันก็กลับมา กลับมานั่งอยู่ตรงหน้า บรรยายเหมือนหนังผีเลย ฮ่าๆๆ ถ้าเราลองเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อความรู้สึกตรงหน้าล่ะ “แค่มีความรู้สึกนี้อยู่ตรงหน้า ก็เพียงพอแล้ว” แม้จะชอบหรือไม่ชอบ แต่มันก็ดีที่สุดที่มีในตอนนี้ #siamstr

edited— 2025-12-16 09.21น สถานที่ Circle Cafe ใกล้ BTS วงเวียนใหญ่ ห้อง A1 ————— วันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ 21 ธันวาคม 13.00-17.00น เรามีมีตอัปบิตคอยเนอร์ฝั่งธนกันนะครับ #THON115 #siamstr หัวข้อ Lightning Updates ตอนนี้เครือข่ายไลท์นิ่งไปถึงไหนแล้ว มีอะไรสนุกๆ ใหม่ๆ บ้าง โดยมีสุดยอดผู้เชี่ยวชาญด้าน Network อย่าง พี่ตี๋ Teemie Lightning และดอกเตอร์พฤกษ์ Pruk Sth ผู้รันโหนดด้วยตัวเองมาเป็นเวลายาวนาน สถานที่ —edited— สถานที่ Circle Cafe ใกล้ BTS วงเวียนใหญ่ ห้อง A1 รายละเอียดเพิ่มเติมในเมนต์นะครับ แล้วเจอกันครับ

วันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ 21 ธันวาคม 13.00-17.00น เรามีมีตอัปบิตคอยเนอร์ฝั่งธนกันนะครับ #THON115 #siamstr หัวข้อ Lightning Updates ตอนนี้เครือข่ายไลท์นิ่งไปถึงไหนแล้ว มีอะไรสนุกๆ ใหม่ๆ บ้าง โดยมีสุดยอดผู้เชี่ยวชาญด้าน Network อย่าง พี่ตี๋ Teemie Lightning และดอกเตอร์พฤกษ์ Pruk Sth ผู้รันโหนดด้วยตัวเองมาเป็นเวลายาวนาน สถานที่ Fitculty เหมือนเดิม (อยู่ในซอยเจริญนคร 5/1 ข้าง ICONSIAM) รายละเอียดเพิ่มเติมในเมนต์นะครับ แล้วเจอกันครับ

#90days day16 #siamstr ​เงียบแต่ไม่เหงา ​ ​ในสองวันนี้ เราไม่สบาย ​ก็เลยปิดประตูปิดไฟนอนพักอยู่ในห้องมืดๆ คนเดียว ​แต่เนื่องจากที่พักเราเป็นคอนโด ​จึงสามารถได้ยินเสียงจากห้องรับแขกและห้องอื่นๆ ได้ตลอด ​ประกอบกับเรามีหลานตัวน้อยมาอยู่ด้วย ​ทำให้ได้ยินเสียงเจ้าตัวแสบอยู่บ่อยครั้ง ทั้งๆ ที่พูดไม่เป็นภาษาด้วยซ้ำ ​แถมบางครั้งยังชอบมาแง้มเปิดประตู ​แขนสองข้างวางพาดอยู่บนที่กั้น ทำหน้ายิ้มแฉ่งมองเข้ามาในห้อง ​รู้เลยว่า รอเราไปเล่นด้วย ​แล้วผู้ใหญ่ที่อยู่ข้างนอกก็จะอุ้มกลับไป พร้อมกับบอกว่า ​ให้อากู๋พักก่อนน้า อากู๋ไม่สบาย ​ ​หลังจากประตูปิดอีกครั้ง ​เราก็มักได้ยินเสียงญาติๆ ที่มาช่วยกันเลี้ยงดูหลาน ​คุยกันบ้าง หัวเราะกันบ้าง ดุหลานบ้าง เล่นกับหลานบ้าง ​เสียงความวุ่นวายจากพฤติกรรมแสบๆ ของหลานบ้าง ​เสียงช่วยกันป้อนข้าวหลานบ้าง ​พาหลานไปล้างก้นบ้าง อาบน้ำบ้าง ​เสียงกล่อมนอนบ้าง ​เราสนุกกับการเงี่ยหูฟังเรื่องราวต่างๆ ที่ไม่เห็นภาพ ​ทั้งหมดนั้นทำให้รู้ว่า เรามีคนที่เรารักและรักเราอยู่ใกล้ๆ เสมอ ​ ​ถึงแม้ร่างกายจะอ่อนเพลีย ​ทั้งๆ ที่รู้สึกทรมานจากอาการเจ็บคอ ​ครั่นเนื้อครั่นตัว นอนซม หลับไม่ค่อยจะสนิท ​แต่ในห้องพักเงียบๆ ของเรานั้น ไม่เหงาเลย ​มันอบอุ่นกว่าเดิมด้วยซ้ำ

เงียบแต่ไม่เหงา ในสองวันนี้ เราไม่สบาย ก็เลยปิดประตูปิดไฟนอนพักอยู่ในห้องมืดๆ คนเดียว แต่เนื่องจากที่พักเราเป็นคอนโด จึงสามารถได้ยินเสียงจากห้องรับแขกและห้องอื่นๆ ได้ตลอด ประกอบกับเรามีหลานตัวน้อยมาอยู่ด้วย ทำให้ได้ยินเสียงเจ้าตัวแสบอยู่บ่อยครั้ง ทั้งๆ ที่พูดไม่เป็นภาษาด้วยซ้ำ แถมบางครั้งยังชอบมาแง้มเปิดประตู แขนสองข้างวางพาดอยู่บนที่กั้น ทำหน้ายิ้มแฉ่งมองเข้ามาในห้อง รู้เลยว่า รอเราไปเล่นด้วย แล้วผู้ใหญ่ที่อยู่ข้างนอกก็จะอุ้มกลับไป พร้อมกับบอกว่า ให้อากู๋พักก่อนน้า อากู๋ไม่สบาย หลังจากประตูปิดอีกครั้ง เราก็มักได้ยินเสียงญาติๆ ที่มาช่วยกันเลี้ยงดูหลาน คุยกันบ้าง หัวเราะกันบ้าง ดุหลานบ้าง เล่นกับหลานบ้าง เสียงความวุ่นวายจากพฤติกรรมแสบๆ ของหลานบ้าง เสียงช่วยกันป้อนข้าวหลานบ้าง พาหลานไปล้างก้นบ้าง อาบน้ำบ้าง เสียงกล่อมนอนบ้าง เราสนุกกับการเงี่ยหูฟังเรื่องราวต่างๆ ที่ไม่เห็นภาพ ทั้งหมดนั้นทำให้รู้ว่า เรามีคนที่เรารักและรักเราอยู่ใกล้ๆ เสมอ ถึงแม้ร่างกายจะอ่อนเพลีย ทั้งๆ ที่รู้สึกทรมานจากอาการเจ็บคอ ครั่นเนื้อครั่นตัว นอนซม หลับไม่ค่อยจะสนิท แต่ในห้องพักเงียบๆ ของเรานั้น ไม่เหงาเลย มันอบอุ่นกว่าเดิมด้วยซ้ำ

#90days day15 #siamstr ถึง วัยเริ่มทำงาน ไม่แปลกเลยที่จะเจอแต่สิ่งวุ่นวายและไม่ถูกใจ จะได้เจอต่อไปไม่ว่าจะทำงานอะไรก็ตาม ถ้ากำลังสนุกกับการเรียนรู้สิ่งใหม่ คลุกคลีกับมันให้เต็มที่ ขอเวลาจากคนที่เรารักและคนที่รักเราอย่างนุ่มนวล อย่าหักโหมจนส่งผลต่อสุขภาพ เก็บเงินให้เยอะที่สุด ใช่ มันเป็นเรื่องยาก เพราะไม่รู้เลยว่าสิ่งที่อยากทำตอนนี้ จะได้ทำอีกมั้ยในอนาคต อย่างน้อยก็มีเงินฉุกเฉินให้ไม่อดตายสัก 6 เดือนก็ยังดี ถ้ายังพอมีเหลือก็ลงทุนกับตัวเองก่อนสิ่งอื่น ลงทุนให้ตัวเองทำรายได้ได้ด้วยตัวเองเป็นสิ่งแรก อย่าเพิ่งสนใจลงทุนในสิ่งที่ยังไม่รู้ หากจะลงทุนอะไรก็ตาม ลงทุนตามสัดส่วนที่เรามีความรู้ อย่าตามใครทั้งสิ้น สิ่งแวววับยั่วยวนใจจะมีเข้ามาตลอด ลองได้ก็ลองเลย หากไม่ทำให้ถึงกับชีวิตพังทลาย ความมั่นใจในตัวเองถูกสร้างขึ้นจากการได้ทำ ไม่ใช่การอ่านและการฟัง ชีวิตคู่ หากเจอก็ดี หากยังไม่เจอ ไม่ต้องรีบ ค่อยๆ เรียนรู้ ถอยความพอใจจากความรักลงมาสักครึ่งนึง แล้วจะพบว่า ทุกความสัมพันธ์ สุขได้ไม่ยาก เขียนสิ่งที่ต้องการ เพราะเมื่อเวลาผ่านไป มันจะสำเร็จอย่างน้อยครึ่งนึง ทั้งๆ ที่ไม่ได้คิดถึงมันเลย แค่ต้องเขียนมันออกมา เขียนไดอารี่ เขียนอะไรก็ได้ ขอให้เขียน จะเข้าใจตัวเองและคนอื่นมากขึ้นอย่างประหลาดใจ การเรียบเรียง การถ่ายทอดและความทรงจำก็ดีขึ้นตามลำดับอย่างแน่นอน ขอให้ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง จาก วัยกลางคน ชนชั้นกลางที่มีชีวิตอย่างธรรมดา

#90days day14 #siamstr ความรักเป็นสิ่งแปลก ในวัยที่เราตามหามันมากที่สุด กลับไม่เคยพบ ในยามที่เราคิดว่ารู้จักมันดีแล้ว เรากลับประหลาดใจ ยิ่งเรียนรู้ผ่านคนอื่น ยิ่งไม่รู้จักความรักแบบของเรา รูปแบบที่เคยคิดว่าต้องการ แท้จริงกลับต่างไป ในยามที่เรารู้สึกว่าพอแล้ว เรากลับได้รับมันยิ่งกว่าเก่า โชคดีรึเปล่านะ ความรักไม่ใช่สิ่งใหม่ แต่มันไม่เคยเก่าเลยสำหรับเรา มันคือความเสียสละหรือเปล่านะ หรือมันคือความผูกพัน หรือเป็นเพียงความคิดถึงกันและกัน แต่เราไม่เคยรู้สึกแบบนี้ เพราะมันเพิ่มขึ้นทุกวัน

#90days day13 #siamstr สุดท้ายกลับมาที่อารมณ์ ไม่ว่าจะเจออะไร อารมณ์ของเราคือสิ่งที่เราควบคุมได้มากที่สุด หากเราควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เราควบคุมอะไรไม่ได้เลย ผลกระทบของการควบคุมอารมณ์ไม่ได้คือ การแสดงออกที่ทำให้เกิดผลกระทบคาดเดาไม่ได้ แสดงออกอย่างขาดการไตร่ตรอง การดูแลอารมณ์ของเรา ยากตอนมันขึ้นมาแล้ว แต่ง่ายกว่าตอนมันยังเพิ่งเริ่ม แต่ถ้าทิ้งได้คือที่สุด บางสถานการณ์เมื่อเราทิ้งอารมณ์นั้นได้ การตอบสนองและการสื่อสารออกไป เมื่อมองย้อนกลับมา ยังทำให้แปลกใจได้ด้วยซ้ำว่า แก้ปัญหาได้ดีขนาดนั้นได้อย่างไร เมื่อควบคุมอารมณ์ได้ ก็ควบคุมผลกระทบได้ เมื่อควบคุมผลกระทบได้ ก็ไม่เสียหายหรือเสียหายน้อย ไฟไหม้ ดับตอนเริ่ม ง่ายกว่า ดับตอนลาม

#90days day12 #siamstr หรือการสร้างความวุ่นวายให้กับชีวิต จึงจะสร้างนิสัยใหม่ เพราะนิสัยเดิมไม่พาเราไปไหน และเราเองก็รู้สึกวนเวียนอยู่ แต่เมื่อมีสถานการณ์ที่ทำให้ระบบเดิม สมดุลย์เดิม มันงงไปหมด ร่างกายและจิตใจเราก็ต้องสร้างระบบใหม่ นิสัยใหม่ เพื่อหาสมดุลย์ใหม่ บางทีอาจไม่ใช่การค่อยๆ เติม แต่เป็นการคนประสมปนเปในสิ่งที่มีความหมายก็ได้นะ ช่วงนี้ชีวิตดูวุ่นวาย แต่วุ่นวายอย่างมีความหมาย

#THON114 #siamstr เย็นวันศุกร์ที่ผ่านมา มีตอัปฝั่งธนไปเจอกันที่ร้าน Narita Izakaya ของคุณต๊าบ Sonthichai กันมา (อาหารอร่อยม้ากกก ราคาไม่แรงด้วยยย) ได้คุยสารทุกข์สุขดิบเรื่อยเปื่อย บางคนไม่ได้เจอกันหลายเดือนเลย ดีใจที่ได้กลับมาเจอกัน ตอนท้ายมีแก๊งค์ที่มาจาก BOB space ตามมาสมทบ สร้างสีสันมาก พลังคนหนุ่มนี่มันเหลือล้นจริงๆ และแม้เราจะคุยกันในเรื่องไหนๆ ก็ตาม อาชีพการงาน การทำเพจ สุขภาพ การตัดสินใจในชีวิต การมีสติสมาธิ แต่ในทุกๆ เรื่องที่คุย อยู่ๆ ก็จะมีเรื่องให้วกไปแวะเกี่ยวกับบิตคอยน์ได้ตลอด แวะไปแวะมา Kerk เลยได้ลงลึกสายเทคนิกให้ฟัง ราวกับได้นั่งฟัง Mastering Bitcoin ฉบับย่อเลย คุยสนุกจนอยู่กันเกือบเที่ยงคืน ยินดีที่ได้มาสนุกกันนะครับ ครั้งหน้า #THON115 มีตอัปประจำเดือน ธค กลับมาตั้งใจฟังเรื่อง Lightning กันที่ Fitculty ข้าง Iconsiam กันครับ ใครสนใจติดตามข่าวสาร สอบถามเพิ่มเติม รายละเอียดในคอมเมนต์ครับ

#90days day11 #siamstr อัปลักษณ์ เพิ่งได้เห็นจิตใจของตัวเราผ่านการเห็นรูปลักษณ์ของคนอื่น เราสามารถวิจารณ์รูปลักษณ์ของคนอื่นได้ด้วยเหรอโดยเฉพาะในทางลบ คำพูดที่ผุดขึ้นมาในหัวคือ “อัปลักษณ์” แล้วเราก็กลัวขึ้นมาทันที ความคิดของเราน่ากลัวขนาดนี้เลยเหรอ เรากับเค้าเพียงแค่เดินผ่าน ยังไม่มีแม้แต่การพูดคุยใดๆ ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่า อีกฝ่ายเป็นคนยังไง จิตใจเราหรือเปล่าที่ “อัปลักษณ์” ไม่แปลกเลยที่เราเองจะกังวลว่าคนอื่นมองเราอย่างไร เพราะขนาดเรามองคนอื่นยังเกิดความคิดแบบนี้ได้ ถ้ามีคนมองเราแล้วรู้สึกแบบเดียวกัน คงจะรู้สึกแย่ และเพราะจิตใจแบบนี้เองที่ทำให้เราคิดแบบนี้ คิดแต่เรื่องเปลือกนอก คิดแต่เพียงสิ่งที่เห็น จิตใจแบบนี้ คิดแบบนี้ อาจไม่ได้ผิดอะไร แต่เรารู้ตัวหรือเปล่า เพราะถ้าไม่รู้ตัว มันน่ากลัว น่ากลัวผลที่ตามมา ผลของการเดินตามความคิดที่เราไม่รู้ตัว และเชื่อในสิ่งที่เราคิด ซึ่งอาจจริงหรือไม่จริงก็ได้

#90days day10 #siamstr วงกต เราชอบเขาวงกตนี้อยู่มั้ย หรือกำลังเหนื่อยหน่ายกับมัน ชีวิตที่เรียบง่าย ทุกสิ่งคล้ายเดิมในแต่ละวัน นั่นไม่ใช่ปัญหา ภายในใจต่างหากที่มันร้อนรน ทุกอย่างดำเนินไปคล้ายเดิม แต่ความรู้สึกภายในมันกำลังต้องการบางอย่าง สิ่งที่เคยสุขสบายดี ไม่เป็นเหมือนเก่า ความต้องการของเราเองที่เปลี่ยนไป จะด้วยเพราะสิ่งรอบตัวหรือการเติบโตของเราเองก็ตาม แต่มันก็เปลี่ยนไปแล้วภายในใจเรา ไม่อยากอยู่ในเขาวงกตนี้แล้ว ทางออกอยู่ตรงไหน พยายามเปลี่ยนทิศเปลี่ยนทางเดินหลายครั้งแล้ว ก็ยังไม่เจอ มันไม่สนุกแล้ว คำถามใหม่ก็ผุดขึ้นมา เราสร้างเขาวงกตขึ้นเองได้หรือเปล่านะ เขาวงกตที่เราสร้างเองเล่นเองปรับเปลี่ยนได้เอง

#90days day9 #siamstr ความรู้สึกของการมีชีวิต มีไม่กี่อย่างที่ทำให้เรารู้สึกมีชีวิตอีกครั้ง สิ่งง่ายๆ อย่างการกินอาหาร ถ้าในช่วงเวลาปกติ เวลากินเราจะไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ แต่ในเวลาที่ป่วยหรือโหยมานาน เราจะรู้สึกเนือยๆ ร่างกายไร้พลัง ไร้ซึ่งชีวิตและความรู้สึก พอได้กินอาหารความรู้สึกก็เปลี่ยนไป รู้สึกในร่างกาย รู้สึกในจิตใจ รู้สึกถึงการกลับมามีชีวิตอยู่ในร่างนี้ เคยดูอะนิเมะเรื่อง Spirited Away มีซีนนึงที่นางเอกกำลังจะหายตัวไป แล้วพระเอกก็เอาอาหารของโลกนั้นให้กิน จนนางเอกมีร่างกายกลับมา เรารู้สึกแบบเดียวกันเลย ทุกครั้งที่รู้สึกมีชีวิตจากการกินก็จะนึกถึงซีนนี้ทุกครั้ง ตอนที่ได้เห็นหรือได้เล่นกับเด็กเล็ก เด็กน้อยนั้นเป็นสิ่งอัศจรรย์อย่างหนึ่งบนโลกใบนี้ แค่ได้เห็นก็สามารถทำให้เราเกิดความรู้สึกแช่มชื่นในหัวใจขึ้นมาได้ ยิ่งได้เห็นรอยยิ้ม ได้ทักทาย พูดคุย แม้จะไม่รู้เรื่องก็ตาม ได้เห็นการกระทำอันไร้เดียงสาของเค้าแล้ว ความรู้สึกเอ็นดู ก็สามารถทำให้เรายิ้มได้ทันที แล้วเมื่อได้กอดได้หอมได้ฟัดเป็นความรู้สึกฟินอย่างบอกไม่ถูก ชีวิตในร่างวัยกลางคนถูกดึงให้ฟื้นกลับมา เด็กน้อยเป็นสิ่งอัศจรรย์สามารถสร้างพลังชีวิตได้ ตอนที่ได้ทำอะไรบางอย่างเพื่อใครสักคน รู้สึกเหมือนเป็นเสาหลัก เป็นแก่นแกนของคนรอบข้าง รู้สึกมึความหมาย สิ่งนี้ช่างตรงข้ามกับความเคว้งคว้างว่างเปล่า ความไร้ซึ่งหลักยึดภายในตัวเรา ความไม่รู้ว่าจะทำไปเพื่ออะไร ช่วงเวลาที่รู้สึกว่าตัวเองนั้นสำคัญ แม้จะวุ่นวายวิ่งวุ่นและไม่ได้มีความสุขตลอดเวลา แต่ทำให้เรารู้สึกมีชีวิตอีกครั้ง ความรู้สึกที่เราแทบจะลืมไปแล้ว ความรู้สึกของการเป็นที่พึ่ง ตอนที่เราได้เห็นพัฒนาการของสิ่งที่เราลงทุนลงแรงไป สิ่งที่เราได้พยายาม ผลิดอกออกผล ผ่านข้อพิสูจน์จนเกิดผลสำเร็จบางอย่าง ยิ่งทำให้เรามั่นใจในทางเดินและความอุตสาหะที่ผ่านมา ความภาคภูมิใจ ความปลื้มปิติ ความยินดีในตัวเอง เป็นกำลังขับเคลื่อนให้ชีวิตของเรามีค่า ทำให้ชีวิตนั้นสนุก สนุกแบบมีคุณค่า รู้จักคุณค่าของชีวิตอีกครั้ง เพิ่งได้ทบทวน ก็เพิ่งได้รู้จักกับสิ่งเหล่านี้ สิ่งที่ทำให้ชีวิตกลับมา ชีวิตที่สัมผัสได้

#90days day8 #siamstr ความหมายไม่ใช่ความสุข ตั้งแต่เด็กคิดว่า สุดท้ายไม่ว่าเราจะทำอะไร ก็จะจบที่ต้องการความสุข แต่การคิดแบบนั้น มันทำให้ใจเรามุ่งหาความสุขเป็นหลัก ทำให้หลีกหนีความทุกข์ กลายเป็นเลือกทำอะไรที่สุขได้ง่ายสบายมาก่อน พอเป็นผู้ใหญ่ถึงได้เข้าใจว่า สุดท้ายสิ่งที่ชีวิตเราต้องการคือ ความหมายต่างหาก ความหมายของการกระทำ ความหมายของการมีชีวิต ความหมายของเราคือการทำเพื่อใคร ช่วง 2-3 ปีก่อนเป็นช่วงที่ชีวิตเราเรียบง่ายสุขสบาย เรามีเวลาว่างมากมาย ได้ทำทั้งเรื่องมีสาระและไร้สาระ ไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร จนกระทั่งเกิดเหตุบางอย่างกับคนในครอบครัว แล้วเราต้องจัดการหลายอย่าง จากชีวิตที่แทบไม่ต้องทำอะไร กลายเป็นวุ่นวายและเหนื่อยทั้งวันทุกวัน สิ่งที่ทำให้แปลกใจก็คือ เรากลับรู้สึกเต็มอิ่มกับชีวิต และภูมิใจกับเวลาที่ผ่านไป มากกว่าช่วงที่เรียบง่ายเสียอีก ทำให้ค้นพบว่า ความสุขไม่ใช่คำตอบของการเลือกทำอะไร ความหมายต่างหาก ความสุข หากไม่มีความหมาย ก็ยังไม่พอใจ ความทุกข์ ถ้ามีความหมาย เราก็พอใจที่จะทำ สุขเพื่อความว่างเปล่ากับทุกข์เพื่อใครบางคน สุขนั้นกลับทำให้เราเหนื่อยหน่าย ทุกข์นั้นกลับทำให้เรายิ้มได้ แต่เลือกดีที่สุดคือ สุขที่มีความหมาย

#THON114 #siamstr กลับมาอีกครั้งกับบรรยากาศชิลๆ กินดื่มเม้าท์มอยหอยสังข์กาละมัง งานมีตอัปฝั่งธน ประจำเดือน พย วันศุกร์ที่ 14 พย ที่จะถึงนี้ 18.30น เป็นต้นไป ร้านนาริตะอิซากายะ ใกล้ mrt บางพลัด มาสนุกกันครับบบบ รายละเอียดเพิ่มเติมอยู่ในคอมเมนต์นะครับ ไหนๆ ก็ไหนๆ #THON115 ประกาศของเดือน ธค ไปด้วยเลยละกันครับ เผื่อจะได้บุ๊กวันกันข้ามเดือน ใครอยากกลับไป geek เดือน ธค ได้ geek สมใจอยาก เพราะเป็นหัวข้อ “อัปเดตเทคปัจจุบันบน Lightning” โดยพี่ตี๋ @teemie ⚡ ปรมาจารย์มาเอง เสริมทัพด้วยดอกเตอร์พฤกษ์ @Pruk S. และผู้มีประสบการณ์รันโหนดด้วยตัวเอง คุณเกริก @nameless วันอาทิตย์ที่ 21 ธค 13.00-17.00น ที่ Fitculty ซอยเจริญนคร 5/1 ติดกับไอคอนสยาม mrt สีทอง สถานีไอคอนสยาม รายละเอียดในคอมเมนต์ มาๆๆๆ ใครอยากชิล อาทิตย์หน้าแจกัน ใครอยาก geek เดือนหน้าเจอกันครับบบบบ

#90days day7 #siamstr ทัศนะทรงจำ การรับรู้ของเรามีจำกัด ความทรงจำของเราเลยจำกัดอยู่เพียงการรับรู้ของเรา และพอรับรู้ เราต้องตีความก่อนเพื่อให้เราทรงจำได้ง่ายขึ้น ถ้าเราไม่ตีความ เราจะแทบจำมันไม่ได้ เพราะไม่ได้สนใจหรือใส่ใจกับสิ่งนั้นเลย การรับรู้กับการตีความของเราก็แตกต่างกันไปตามแต่ละคน ตามประสบการณ์ที่ผ่านมาในชีวิต การรับรู้และตีความของแต่ละคนยังเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ความจริงของเราจึงไม่เหมือนกัน และความจริงของเรา ไม่ใช่ความจริงสากลหรือความจริง จริงๆ บนโลก การพยายามจะใช้ชีวิตโดยไม่มีอคติเลย เป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ในวิสัยของมนุษย์ทั่วไปคนหนึ่ง ความทรงจำของเราจึงไม่จำเป็นต้องถูกต้องเสมอไป ความทรงจำของเราจึงเป็นแค่ของเรา ไม่ใช่ความจริง เราจำได้แต่เรื่องสำคัญๆ ถ้าเราต้องจำเรื่องที่ไม่สำคัญด้วย เราก็จะลืมโดยธรรมชาติอยู่ดี แต่ความสำคัญมันเปลี่ยนไปตามเวลา และปัจจัยต่างๆ มากมาย การที่เราเลือกว่า อะไรสำคัญและไม่สำคัญ จึงเป็นอคติและเลือกแล้วว่า อะไรบ้างจะเป็นความจริงของเรา เราเลือกความจริงอยู่ตลอดเวลา