เหมือนมีแรง ย่ำเท้า อยู่กับที่ หนักฤดี ดั่งแบกหิน ชินเผลอไผล แม่น้ำขวาง ล่องหน ล้นอยู่ใน เปลืองแรงใจ.. แต่ชีวิตไม่ก้าวเดิน วิชานี้ เพียงชวน ให้หยุดพัก หยุดตระหนัก ฟังเสียง ที่ใจเพลิน เคยมองข้าม เสียงเรา ที่เบาเกิน มัวแต่เดิน แบกโลก ไว้ไม่วาง เป็นกระจก ส่องชัด สัมภาระ สิ่งไหนนะ ที่เราเผลอ แบกขึ้นขวาง คืนของเขา ที่ไม่ใช่ ก่อนอัปปาง ใจสว่าง เมื่อกรองทิ้ง ความขุ่นมัว เมื่อใจเบา จึงเห็น ทางชีวิต ดั่งเข็มทิศ ชี้ชัด ไม่สลัว เพียงแม่น้ำ ที่เคยกั้น ก็แค่ตัว เราที่มัว แบกหิน.. จึงข้ามพลัน เมื่อเสียงข้างในดังพอ เราจะรู้ว่าต้องวางหินก้อนไหน.. เพื่อลงเรือ #วิชาข้ามแม่น้ำล่องหน #Siamstr